Ik eindigde mijn vorige blog met de vraag hoe je een balans kunt creëren tussen mensen de ruimte en kansen te geven om te ontwikkelen en aan de andere kant om toch gefocust te kunnen zijn op het behalen van resultaten. In de zoektocht naar een antwoord hierop, raakte ik in gesprek met Jacco Vonhof, oprichter van schoonmaakbedrijf Novon (https://www.novon.nl/) en dat leidde voor mij tot nieuwe inzichten, die raken aan ons eerdere gesprek met Karin Derksen. In deze blog schrijf ik je erover.
Negen keer gaat het fout, de tiende keer lukt
Jacco’s ondernemersverhaal klinkt als een jongensboek. Nadat hij gestopt was met zijn studie in Groningen -waarvan hij beschreef dat zijn inschrijving voor zijn studie wel het hoogtepunt was- had hij op jonge leeftijd een busje en een zeem gekocht. Want ramenwassen was het mooiste beroep wat er bestond! Behalve in de winter… Terwijl hij met zijn ijskoude handen de ramen aan het zemen was, besefte hij dat de winter niks voor hem was. Hij besloot daarom om in de koude maanden schoon te gaan maken binnen waar het lekker warm was. Ruim 25 jaar later bezit hij een goed lopend bedrijf met bijna 2000 werknemers. Jacco beschrijft zichzelf nog steeds als een schoonmaker die goede keuzes op de goede momenten heeft gemaakt. Zo vertelde hij: “Ik kan je een heel mooi verhaal vertellen over alle stappen die ik heb ondernomen, maar de werkelijkheid is ook dat het gewoon geluk was soms. Een proces van vallen en opstaan. De eerste negen keer gaat iets fout maar de tiende keer lukt het. Zo gaat het in het bedrijfsleven.”
Bekwaamheidsmatrix
Jacco begon in het gesprek over het model dat beschrijft hoe je van onbewust onbekwaam naar bewust bekwaam komt. Iets waar Karin in ons gesprek ook over begon. Maslow ontwikkelde in 1954 dit model en het wordt nog vaak aangehaald. Jacco vertelde dat hij zelf dit model in de praktijk heeft doorlopen. Hij begon als onbewust onbekwaam toen hij begon met zijn bedrijfje en langzamerhand werd hij steeds bewuster van zijn bekwaamheid. Ik heb het idee dat dit principe ook kan helpen in ons onderzoek. Zijn groepen bewust van hun bekwaamheid als ze problemen oplossen of nieuwe ideeën pitchen? Of gaat dit proces meer onbewust zonder dat ze dit door hebben? Ik zou me kunnen voorstellen dat het kan helpen als de bekwaamheid van innoveren iets is waarvan je je bewust bent. Dan zou je het ook gemakkelijker kunnen inzetten op meerdere momenten.
Vertrouwen geven
In het gesprek met Karin (https://werkplaatsen.kessels-smit.com/nl-473/goede-idee-n-moeten-aandacht-krijgen-om-te-groeien) triggerde ze mij door wat ze vertelde over het bieden van ontwikkelruimte aan teams. Jacco blijkt iemand die dit principe toepast. Zo geeft hij zijn mensen het volledige vertrouwen. Hij laat ze hun gang gaan ook al denkt hij soms dat het niet handig is. Een mooi voorbeeld ging over een medewerker die bij Abbot wilde gaan schoonmaken. Abbot is een groot Amerikaans bedrijf dat aan zeer hoge hygiëne-eisen moet voldoen.
Jacco vond dit risicovol, omdat ze niet gespecialiseerd waren in dit werk. Mocht er iets misgaan, dan zou dat weleens kunnen leiden tot een rechtszaak. Toch koos Jacco ervoor zijn medewerker het vertrouwen te geven. Een paar jaar later is Novon één van de grootste schoonmaakbedrijven die deze expertise beheerst. Doordat Jacco zijn medewerkers vertrouwen geeft én ze eigenaar maakt van hun eigen project, worden ze meer betrokken en ontstaat er een sterke formule die Novon succesvol maakt.
Versimpelen
Het meest bijzondere aan Jacco vond ik misschien nog wel dat hij alles wil versimpelen. Zo merkt hij dat er binnen zijn bedrijf veel meer gepraat wordt tussen afdelingen over processen, waardoor dingen ingewikkelder dan nodig worden gemaakt. Zijn kunst om te ‘versimpelen’ zit in de vraag: “Waarom doe je dit op deze manier?” Deze vraag verleidt mensen na te denken over het proces, waardoor zaken eenvoudiger worden. De link van dit voorbeeld met ons onderzoek is dat mensen op deze manier uitgedaagd worden vaste gewoontes en werkwijzen ter discussie te stellen.
Door de ‘versimpeling’ gaan mensen innovatief aan het werk en denken ze na over zaken waar ze anders misschien onbewust doorheen zouden rollen omdat het een gewoonte was. Ik zou graag willen weten of deze versimpelingen van processen echt bijdragen aan nieuwe ideeën. Zullen ze langdurig zijn, of is het iets van korte duur dat mensen doen ‘omdat de baas het vraagt?’